Ne Garip

hayat oldukça garip bişi...
hatta onun garipliğine-acayipliğine aklım ermiyor desem, yeridir.
bazen, istiyorum ki, birşey olsun, bir mekanizma, saçma sapan konulara takıldığında beyin, gereğinden fazla düşünmeye başladığında bir konu üzerinde, o nöronlara "dur" desin!
"dur! daha fazla düşünürsen, meme yapacak kafan, saçmalayacaksın, acıtacak, sonra pişman olacaksın! dur! düşünme! düşünürsen, rahat uyuyamayacaksın!"
böyle, sakin sularda yüzer gibi, dinlenir gibi yaşasak? hani yazın sakin denizde, sırtüstü suya uzanıp, güneş ışınları altında ısınarak, su nereye götürürse oraya doğru süzülerek... karar vermek gereken, düşünüp de yapmak gereken tek şey,
"hımmm azıcık da dalıp şu ışıkları izleyeyim" demek ve hüzmelerin keyfini çıkarmak olsa?
akşama, ılık duş alıp, serin serin uyusak... takmadan, takılmadan, yormadan, yorulmadan... dert edinmeden... sakin ve sessiz... mutlu ve huzurlu? olmaz mı?
insan, kurcalamamalı bazı şeyleri, görmezden gelmeli, hissetmemeli, bilmemeli, duymamalı... bildiğin taş olmalı...
mı?
bilemiyorum ki!